Rodziny LGBTQ+ w Connecticut

Rodzicielstwo

Relacje (przejdź do sekcji)

Rodzina | Rodzicielstwo | Connecticut

Czym jest ustawa Connecticut Parentage Act?

Ustawa Connecticut Parentage Act (CPA) (Public Act 21-15) to nowy zbiór przepisów stanowych, który kompleksowo aktualizuje prawo Connecticut dotyczące rodzicielstwa i ma na celu zapewnienie każdemu dziecku jasnej ścieżki do uzyskania prawnego rodzicielstwa. Zobacz: Projekt zastępczy Izby Reprezentantów nr 6321 – Ustawa publiczna nr 21-15. 

W szczególności ustawa CPA zapewnia większą ochronę i równe traktowanie dzieci rodziców LGBTQ+. Ustawa pozwala wielu rodzicom LGBTQ+ na ustalenie ojcostwa za pomocą prostego formularza, Potwierdzenia Rodzicielstwa, zapewniając rodzicom LGBTQ+ możliwość ustanowienia prawnego pokrewieństwa z dzieckiem natychmiast po jego urodzeniu lub w dowolnym momencie przed ukończeniem przez nie 18. roku życia. 

Ustawa CPA rozszerza również dostępną ścieżkę do rodzicielstwa dla dzieci urodzonych dzięki wspomaganemu rozrodowi i wzmacnia ochronę dzieci urodzonych dzięki macierzyństwu zastępczemu. Ustawa została podpisana 26 maja 2021 r.

Co oznacza rodzicielstwo?

„Rodzicielstwo” oznacza, że jesteś prawnym rodzicem dziecka pod każdym względem. Rodzicielstwo wiąże się z szeregiem praw (np. podejmowanie decyzji dotyczących opieki medycznej lub edukacji, czas opieki rodzicielskiej w przypadku rozłąki z drugim rodzicem dziecka), a także obowiązków (np. zapewnienie ubezpieczenia zdrowotnego, zaspokajanie podstawowych potrzeb, płacenie alimentów). Bezpieczna, prawnie wiążąca relacja rodzic-dziecko jest podstawą długoterminowej stabilności i dobrostanu dziecka.

Dlaczego ustawę CPA uchwalono dopiero teraz?

Przez lata niezliczona liczba rodzin w Connecticut zmagała się z systemem prawnym, który nie zapewniał równej ochrony rodzicielskiej rodzinom LGBTQ+ i nie-LGBTQ+. 

W odpowiedzi, koalicja We Care, szeroka koalicja rodzin i organizacji walczących o reformę prawa rodzicielskiego w Connecticut, opowiedziała się za modernizacją stanowych przepisów dotyczących prawa rodzicielskiego. Dzięki głównemu wsparciu kongresmena Jeffa Curreya i senatora Alexa Kassera, ciężka praca koalicji przyniosła efekty.

Dlaczego ważne jest szybkie ustalenie pochodzenia?

Ustalenie rodzicielstwa wkrótce po urodzeniu gwarantuje, że dziecko jest bezpieczne dla swoich rodziców pod każdym względem i zwiększa przejrzystość dla wszystkich zaangażowanych w jego życie. Na przykład, ustalenie rodzicielstwa pozwoli rodzicowi podejmować wszelkie wczesne decyzje medyczne w życiu dziecka, zapewni dziecku świadczenia ubezpieczeniowe lub prawa do dziedziczenia, a także ochroni prawa rodzicielskie rodziców w przypadku separacji.

W jaki sposób rodziny w Connecticut mogą ustalić pochodzenie zgodnie z ustawą CPA?

CPA stanowi, że rodzice z Connecticut mogą ustalić swoje pochodzenie w następujący sposób:

  • Poród (z wyjątkiem osób pełniących rolę matek zastępczych)
  • Przyjęcie
  • Uznanie (poprzez podpisanie oświadczenia o uznaniu ojcostwa)
  • Orzeczenie (postanowienie sądu)
  • Domniemanie (w tym domniemanie małżeńskie)
  • Połączenie genetyczne (z wyjątkiem dawców nasienia lub komórek jajowych)
  • Rodzicielstwo faktyczne
  • Zamierzone rodzicielstwo poprzez wspomagane rozrodczość
  • Zamierzone rodzicielstwo poprzez umowę o macierzyństwo zastępcze

A co, jeśli jestem rodzicem niebiologicznym? Jak mogę zostać prawnym rodzicem?

Ustawa o obywatelstwie (CPA) zawiera wiele przepisów chroniących rodziców niebiologicznych. Jeśli jesteś domniemanym rodzicem swojego dziecka lub rodzicem dziecka urodzonego w wyniku wspomaganego rozrodu innego niż macierzyństwo zastępcze, możesz ustalić ojcostwo, podpisując oświadczenie o uznaniu ojcostwa.

Wszyscy rodzice mogą ustalić rodzicielstwo na mocy postanowienia sądu. Domniemany rodzic lub przyszły rodzic dziecka poczętego metodą wspomaganego rozrodu może ubiegać się o orzeczenie uznające go za rodzica dziecka lub o adopcję współrodzica lub drugiego rodzica. Niektórzy rodzice niebiologiczni mogą ustalić rodzicielstwo na mocy przepisów ustawy o rodzicielstwie faktycznym (CPA), które nakładają na sąd obowiązek uznania danej osoby za rodzica faktycznego dziecka.

Kim jest przyszły rodzic?

Rodziciem zamierzonym jest osoba, która wyraża zgodę na wspomaganą reprodukcję z zamiarem bycia rodzicem dziecka. Ustawa o macierzyństwie zastępczym (CPA) traktuje rodziców zamierzonych w kontekście macierzyństwa zastępczego oddzielnie od rodziców zamierzonych w kontekście innych form wspomaganej reprodukcji. W idealnym przypadku osoba, która wyraża zgodę na wspomaganą reprodukcję z zamiarem bycia rodzicem, powinna udokumentować ten zamiar na piśmie, jednak prawo dopuszcza inne sposoby udowodnienia zamiaru bycia rodzicem.

Kto jest domniemanym rodzicem?

Domniemany rodzic to rodzic niebiologiczny, którego prawo uznaje ze względu na określone okoliczności lub relacje. Domniemany rodzic zostaje ustanowiony prawnym rodzicem poprzez sporządzenie ważnego aktu uznania rodzicielstwa, orzeczenie sądu lub w inny sposób określony w ustawie o ochronie praw dziecka (CPA).

Jesteś domniemanym rodzicem, jeżeli spełniony jest którykolwiek z poniższych warunków:

  • Jesteś mężem/żoną rodzica biologicznego dziecka w momencie jego narodzin
  • Byłeś w związku małżeńskim z rodzicem biologicznym dziecka, a dziecko urodziło się w ciągu 300 dni od rozwiązania małżeństwa z powodu śmierci, unieważnienia małżeństwa lub rozwodu
  • Ty, wspólnie z drugim rodzicem, mieszkaliście z dzieckiem w tym samym gospodarstwie domowym i uważaliście je za swoje dziecko przez co najmniej dwa lata od momentu urodzenia lub adopcji dziecka

W jaki sposób CPA pomaga osobom pragnącym zajść w ciążę poprzez wspomagane rozrodczość?

Ustawa o wspomaganym rozrodzie (CPA) zapewnia istotną przejrzystość i ochronę dzieci urodzonych w wyniku wspomaganego rozrodu. CPA potwierdza, że dawca gamet (np. nasienia lub komórki jajowej) nie jest rodzicem dziecka poczętego w wyniku wspomaganego rozrodu. Ponadto, CPA potwierdza, że osoba, która wyraża zgodę na wspomagane rozrody z zamiarem zostania rodzicem dziecka, jest rodzicem prawnym.

Czym jest uznanie ojcostwa?

Prawo federalne nakłada na stany obowiązek zapewnienia prostej procedury cywilnej w celu uznania ojcostwa po narodzinach dziecka. Ta prosta procedura cywilna to program uznania ojcostwa.

Przepisy federalne nakładają na stany obowiązek zapewnienia programu Potwierdzenia Pochodzenia w szpitalach i stanowych urzędach stanu cywilnego. Same formularze Potwierdzenia Pochodzenia to krótkie oświadczenia, w których osoba podpisująca je oświadcza, że chce być uznanym rodzicem ze wszystkimi prawami i obowiązkami wynikającymi z rodzicielstwa. Osoba, która urodziła dziecko, również musi podpisać formularz, a oboje rodzice muszą podać pewne dane demograficzne o sobie.

Podpisując Oświadczenie o Uznaniu Rodzicielstwa, dana osoba zostaje uznana za prawnego rodzica, a akt urodzenia dziecka zostaje wydany lub zmieniony w celu odzwierciedlenia tego prawnego rodzicielstwa. Prawidłowo sporządzone Oświadczenie o Uznaniu Rodzicielstwa ma moc wiążącą orzeczenia sądowego i powinno być traktowane jako ważne we wszystkich stanach.

Jak ustalić swoje pochodzenie poprzez uznanie ojcostwa?

Możesz dobrowolnie uznać rodzicielstwo dziecka, podpisując formularz Departamentu Zdrowia Publicznego stanu Connecticut, znany jako „Potwierdzenie Pochodzenia”. Potwierdzenie Pochodzenia musi zostać podpisane przez rodzica biologicznego i drugiego rodzica (tj. osobę ustalającą pochodzenie poprzez Potwierdzenie Pochodzenia). Drugim rodzicem może być rodzic genetyczny, rodzic zamierzony dziecka urodzonego w wyniku wspomaganego rozrodu innego niż macierzyństwo zastępcze lub rodzic domniemany (tj. małżonek rodzica biologicznego w chwili narodzin dziecka lub osoba, która mieszkała z dzieckiem i utrzymywała je jako swoje dziecko przez co najmniej pierwsze dwa lata jego życia).

Podpisanie formularza uznania ojcostwa jest dobrowolne i można to zrobić w szpitalu wkrótce po porodzie lub później w placówce DSS. Formularz uznania ojcostwa musi być poświadczony notarialnie lub w obecności świadka i podpisany przez co najmniej jedną osobę oprócz rodziców. Aby był ważny, osoby podpisujące formularz muszą otrzymać ustne i pisemne wyjaśnienie konsekwencji prawnych, praw i obowiązków wynikających z podpisania formularza uznania ojcostwa. Jeśli rodzic biologiczny lub rodzic niebiologiczny nie chce podpisać tego formularza w celu ustalenia ojcostwa rodzica niebiologicznego, każde z nich może wystąpić o ustalenie ojcostwa przez sąd.

Jeśli masz jakiekolwiek pytania dotyczące podpisania formularza uznania ojcostwa, skonsultuj się z prawnikiem przed jego podpisaniem. Uznanie ojcostwa jest odpowiednikiem orzeczenia sądowego o pochodzeniu dziecka, a rodzicielstwo to poważna, dożywotnia odpowiedzialność. 

Kiedy nie mogę ustalić pochodzenia dziecka poprzez uznanie ojcostwa?

  • Domniemany rodzic, który stara się ustalić rodzicielstwo w sytuacjach, w których drugi rodzic nie jest rodzicem biologicznym dziecka, np. dziecko zostało adoptowane przez drugiego rodzica, musi ustalić rodzicielstwo w drodze orzeczenia i nie może ustalić rodzicielstwa na mocy uznania rodzicielstwa.
  • Pochodzenia dziecka nie można ustalić na podstawie oświadczenia o uznaniu pochodzenia, jeśli istnieje osoba trzecia, która jest domniemanym rodzicem, chyba że osoba ta złożyła wniosek o zaprzeczenie pochodzenia. 
  • Osoba, która ustala rodzicielstwo na podstawie zamieszkiwania z dzieckiem i uznawania go za swoje dziecko przez pierwsze dwa lata jego życia, nie może ustalić rodzicielstwa na podstawie uznania rodzicielstwa do czasu ukończenia przez dziecko dwóch lat.

Kiedy rodzic może podpisać oświadczenie o uznaniu ojcostwa?

Uznanie ojcostwa można podpisać po urodzeniu dziecka, do ukończenia przez nie 18. roku życia. Uznanie ojcostwa można również sporządzić przed narodzinami dziecka, ale nie wejdzie ono w życie przed jego narodzinami.

Rodzice podpisujący oświadczenie o uznaniu ojcostwa starszego dziecka (tj. nieuczęszczającego do szpitala w Connecticut) powinni skontaktować się z Działem Wsparcia Dziecka w lokalnym oddziale Departamentu Usług Społecznych, aby umówić się na spotkanie w celu podpisania oświadczenia.

W jaki sposób można unieważnić uznanie ojcostwa?

Uznanie rodzicielstwa może zostać unieważnione przez każdą ze stron z dowolnego powodu w ciągu 60 dni od jego podpisania lub przed wszczęciem postępowania administracyjnego lub sądowego dotyczącego dziecka, w którym stroną jest osoba podpisująca, w zależności od tego, co nastąpi wcześniej. Osoba podpisująca może unieważnić Uznanie rodzicielstwa, składając wniosek o unieważnienie – podpisany w obecności notariusza lub świadka – w Departamencie Zdrowia Publicznego stanu Connecticut. Jeżeli formularz nie zostanie unieważniony w ciągu 60 dni, Uznanie rodzicielstwa może zostać zakwestionowane wyłącznie w oparciu o oszustwo, przymus lub istotny błąd co do faktów. Na tym etapie Uznanie rodzicielstwa można zakwestionować wyłącznie w sądzie.

Co jeśli mieszkam w Connecticut, ale moje dziecko urodziło się w innym stanie?

Możesz podpisać Oświadczenie o Uznaniu Pochodzenia w stanie Connecticut. Jeśli napotykasz przeszkody w podpisaniu Oświadczenia o Uznaniu Pochodzenia, skontaktuj się z GLAD Answers.

Jaka jest różnica między adopcją wspólną, przez drugiego rodzica (znaną również jako współrodzicielstwo) i przez jednego rodzica?

Adopcja wspólna to taka, gdy oboje partnerzy adoptują dziecko jednocześnie. Adopcja przez drugiego rodzica to taka, gdy jeden z partnerów adoptuje dziecko drugiego partnera. Adopcja przez jednego rodzica to taka, gdy dziecko adoptuje jedna osoba. Wszystkie trzy formy adopcji są legalne w stanie Connecticut.

Jaka jest zaleta adopcji przez drugiego rodzica lub adopcji wspólnej?

Zarówno adopcja wspólna, jak i adopcja przez drugiego rodzica zapewniają, że Twoje dziecko ma dwoje prawnych rodziców. Zarówno pary małżeńskie, jak i niemałżeńskie mogą skorzystać z adopcji wspólnej lub przez drugiego rodzica. Adopcja pozwala rodzicowi niebędącemu prawnym rodzicem zostać prawnym rodzicem, uprawnionym do podejmowania decyzji dotyczących dziecka bez specjalnego upoważnienia. Pozwala również rodzicowi adopcyjnemu automatycznie przejąć opiekę nad dzieckiem w przypadku śmierci partnera. Podobnie, w przypadku śmierci rodzica adopcyjnego, dziecko będzie miało prawo do dziedziczenia po nim, nawet jeśli nie sporządzi testamentu, i może pobierać świadczenia z Ubezpieczeń Społecznych dla osób pozostających przy życiu.

Wreszcie, jeśli para się rozstanie, adopcja gwarantuje, że oboje rodzice mają prawo do opieki i odwiedzin, a wszelkie spory będą rozstrzygane w oparciu o to, co leży w najlepszym interesie dziecka, a nie w oparciu o to, kto jest prawnym rodzicem.

Czy musimy dokonać adopcji przez drugiego rodzica, jeśli jesteśmy w związku małżeńskim?

W przypadku dziecka urodzonego w związku małżeńskim, prawo stanu Connecticut i wszystkich stanów zakłada, że oboje małżonkowie są rodzicami dziecka, a oba nazwiska widnieją w akcie urodzenia dziecka. Jest to jednak jedynie domniemanie i można je zakwestionować w sądzie. Dlatego w przeszłości organizacja GLAD zalecała parom małżeńskim adopcję drugiego rodzica, aby zapewnić pochodzenie dziecka rodzicowi niebiologicznemu, ponieważ adopcja jest orzeczeniem sądu ustanawiającym relację rodzic-dziecko i musi być respektowana przez inne stany.

Teraz pary z Connecticut mają drugi sposób na ochronę ojcostwa niebiologicznego partnera poprzez podpisanie oświadczenia o uznaniu ojcostwa.

Jeśli jestem rodzicem, który podpisał oświadczenie o uznaniu ojcostwa, czy muszę również ubiegać się o adopcję przez drugiego rodzica?

Nie. Rodzic, który podpisał Oświadczenie o Uznaniu Rodzicielstwa, nie powinien być zobowiązany do adopcji przez współrodzica w celu ustalenia pochodzenia dziecka. Oświadczenie o Uznaniu Rodzicielstwa ustanawia prawne rodzicielstwo zgodnie z prawem stanowym, jest odpowiednikiem orzeczenia o uznaniu rodzicielstwa zgodnie z prawem stanowym i nadaje wszystkie prawa i obowiązki rodzica. Zgodnie z prawem federalnym, Oświadczenie o Uznaniu Rodzicielstwa jest odpowiednikiem sądowego orzeczenia o uznaniu rodzicielstwa i powinno być uznawane we wszystkich stanach.

Ponieważ coraz popularniejsze staje się rozszerzenie dostępu do orzeczeń o uznaniu ojcostwa, niektórzy rodzice mogą czuć się bardziej komfortowo, dokonując adopcji przez drugiego rodzica, oprócz lub zamiast uznania ojcostwa. Aby zrozumieć, co jest najlepsze dla Twojej rodziny, zaleca się skorzystanie z indywidualnej porady prawnej.

Kim jest rodzic faktyczny?

Rodzic faktyczny to rodzic ze względu na relację z dzieckiem. Ustalenie faktycznego rodzicielstwa wymaga orzeczenia sądu. Możesz wystąpić do sądu o ustalenie faktycznego rodzicielstwa, wykazując, za pomocą jasnych i przekonujących dowodów, wszystkie poniższe elementy:

  1. Mieszkałeś z dzieckiem jako stały członek gospodarstwa domowego przez co najmniej rok
  2. Konsekwentnie opiekowałaś się dzieckiem
  3. Przyjąłeś pełną i stałą odpowiedzialność za dziecko, nie oczekując rekompensaty finansowej
  4. Wyciągnąłeś dziecko jak swoje dziecko
  5. Nawiązałeś silną i zależną relację, która ma charakter rodzicielski
  6. Miałeś relację rodzicielską z dzieckiem, którą wspierał drugi rodzic
  7. Kontynuowanie kontaktów z dzieckiem leży w jego najlepszym interesie.

Jak CPA podchodzi do macierzyństwa zastępczego?

Prawo stanu Connecticut upoważniło już sądy do uznawania przyszłych rodziców, którzy mają dzieci w ramach umowy o macierzyństwo zastępcze, za prawnych rodziców dziecka. Ustawa CPA (Cyfrowy Kodeks Postępowania Zastępczego) reguluje kwestie macierzyństwa zastępczego, w tym wytyczne dotyczące sposobu ustalania ojcostwa poprzez umowy o macierzyństwo zastępcze. Ustawa CPA obejmuje zarówno macierzyństwo zastępcze, w którym osoba pełniąca funkcję matki zastępczej nie jest genetycznie spokrewniona z dzieckiem, jak i macierzyństwo zastępcze genetyczne, w którym osoba pełniąca funkcję matki zastępczej jest genetycznie spokrewniona z dzieckiem. 

Przed rozpoczęciem jakichkolwiek procedur medycznych w celu poczęcia dziecka w procesie macierzyństwa zastępczego, musisz mieć pisemną i podpisaną umowę. Umowa ta obowiązuje między Tobą, innymi przyszłymi rodzicami, osobą pełniącą rolę matki zastępczej oraz małżonkiem tej osoby (jeśli dotyczy). Umowa ta stanowi, że jesteś rodzicem (rodzicami) dziecka, a matka zastępcza i jej małżonek (jeśli dotyczy) nie mają praw ani obowiązków rodzicielskich. Jeśli zawierasz umowę o macierzyństwo zastępcze genetyczne, musisz również uzyskać jej zatwierdzenie przez sąd spadkowy przed rozpoczęciem jakichkolwiek procedur medycznych.

Aby zawrzeć umowę o macierzyństwo zastępcze, muszą zostać spełnione wszystkie poniższe warunki:

  1. Wszyscy przyszli rodzice i osoba pełniąca funkcję matki zastępczej muszą mieć ukończone co najmniej 21 lat
  2. Wszyscy przyszli rodzice oraz osoba pełniąca funkcję matki zastępczej muszą przejść ocenę zdrowia psychicznego, a osoba pełniąca funkcję matki zastępczej musi również przejść ocenę medyczną
  3. Osoba pełniąca funkcję matki zastępczej musi mieć już wcześniej urodzone co najmniej jedno dziecko
  4. Osoba pełniąca funkcję zastępcy musi posiadać ubezpieczenie zdrowotne lub inną formę ubezpieczenia medycznego
  5. Przyszli rodzice i osoba pełniąca funkcję matki zastępczej muszą być reprezentowani przez oddzielnych prawników na potrzeby umowy, a prawnik osoby pełniącej funkcję matki zastępczej musi być opłacany przez przyszłych rodziców.

Prawo wymaga, aby umowy o macierzyństwo zastępcze zawierały kilka warunków, aby były ważne. Muszą one m.in. zezwalać osobie pełniącej funkcję matki zastępczej na samodzielne podejmowanie decyzji dotyczących jej zdrowia i opieki społecznej w czasie ciąży oraz zobowiązywać przyszłych rodziców do ponoszenia wszelkich kosztów opieki zdrowotnej z tym związanych.

A co jeśli nie jestem żonaty?

Ustawa o obywatelstwie stanowym (CPA) wyraźnie stanowi, że każde dziecko ma takie same prawa jak każde inne dziecko, bez względu na stan cywilny rodziców ani okoliczności urodzenia dziecka. Nie różnicując rodziców ze względu na ich stan cywilny, ustawa CPA dąży do równego traktowania wszystkich rodzin w Connecticut.

A co jeśli jestem osobą transpłciową lub niebinarną?

Ustawa o obywatelstwie (CPA) wyraźnie stanowi, że każde dziecko ma takie same prawa jak każde inne dziecko, bez względu na płeć rodziców ani okoliczności urodzenia dziecka. Ustawa CPA, nie uwzględniając terminów związanych z płcią, takich jak matka czy ojciec, uwzględnia wszystkie płcie. Nie różnicując rodziców ze względu na płeć, ustawa CPA dąży do równego traktowania wszystkich rodzin w Connecticut.

Czy dziecko może mieć więcej niż dwoje prawnych rodziców?

Tak. Zgodnie z ustawą CPA, sąd może orzec, że dziecko ma więcej niż dwoje prawnych rodziców, jeśli brak takiego ustalenia byłby dla niego szkodliwy. Aby ustalić szkodę dla dziecka, sądy biorą pod uwagę takie czynniki, jak charakter relacji potencjalnego rodzica z dzieckiem, szkodę dla dziecka w przypadku nieuznania relacji rodzicielskiej, podstawę roszczeń każdej ze stron o rodzicielstwo dziecka oraz inne czynniki słusznościowe.

Jakie środki ochrony przysługują ofiarom przemocy domowej, aby nie były zmuszane do prawnego ustalenia rodzicielstwa?

CPA ma na celu zapewnienie, że ustalenie rodzicielstwa będzie sprawiedliwe, jasne, efektywne i zorientowane na dziecko. Niektóre prawne ustalenia rodzicielstwa – takie jak domniemanie pozamałżeńskie i faktyczne – mogą powstać na mocy zgody. Nikt nigdy nie powinien być zmuszany do wyrażenia zgody na rodzicielstwo. CPA zawiera przepisy, które pozwalają rodzicom zakwestionować rodzicielstwo innej osoby, jeśli ta twierdzi, że jest domniemanym rodzicem lub faktycznym rodzicem, ale spełniła wymogi rodzicielstwa pod wpływem przymusu, przymusu lub groźby wyrządzenia krzywdy.

Gdzie mogę się zwrócić, jeśli potrzebuję pomocy w rozwiązaniu kwestii rodzicielskiej?

Podobnie jak w przypadku każdej sprawy z zakresu prawa rodzinnego, zalecana jest indywidualna porada prawna. GLAD Answers może udzielić informacji oraz skierować do lokalnych specjalistów. W razie pytań dotyczących ochrony rodziny, prosimy o kontakt z GLAD Answers poprzez wypełnienie formularza na stronie. Odpowiedzi GLAD lub zadzwoń pod numer 800.455.4523 (GLAD).

Zasoby

Więcej informacji na temat ustawy Connecticut Parentage Act można znaleźć tutaj: Ustawa o rodzicielstwie w Connecticut – Wydział Prawa Yale. 

Webinarium wyjaśniające CPA: Ustawa Connecticut o rodzicielstwie: co musisz wiedzieć – GLAD.

Przykładowy formularz uznania ojcostwa (Uwaga: formularza nie można wypełnić online. Należy go uzyskać w szpitalu lub lokalnym oddziale DSS):  STAN CONNECTICUT – DEPARTAMENT ZDROWIA PUBLICZNEGO, SEKCJA STANU ŻYCIA – REJESTR RODZICIELSTWA. 

Ochrona rodzin: Ochrona rodzin: Standardy dla rodzin LGBT – GLAD. 

Wychowywanie dziecka transpłciowego: Wychowywanie dziecka transpłciowego lub o rozszerzonej płci: Jak chronić rodzinę przed fałszywymi oskarżeniami o znęcanie się nad dziećmi. 

Rodzina | Relacje | Connecticut

Jaką rolę odegrała organizacja GLAD w walce o równość małżeńską?

GLAD przewodziło walce o równość małżeńską w Stanach Zjednoczonych. Początkowo wiele stanów, zamiast oferować małżeństwo parom jednopłciowym, zapewniało dokładnie te same prawa, ochronę i obowiązki, co małżeństwo, nazywając je związkami cywilnymi lub zarejestrowanymi związkami partnerskimi.

Walka GLAD o równość małżeńską rozpoczęła się w Vermont od pozwu, Baker przeciwko VermontGLAD wygrał sprawę, ale Sąd Najwyższy stanu Vermont pozwolił legislaturze na podjęcie decyzji o sposobie wdrożenia tej decyzji. Zamiast oferować małżeństwa parom jednopłciowym, legislatura stanu Vermont stworzyła związki partnerskie. W 2004 roku GLAD po raz pierwszy w Stanach Zjednoczonych uzyskało prawo do zawarcia małżeństwa dla par jednopłciowych w swoim procesie. Goodridge przeciwko Departamentowi Zdrowia Publicznego. 

Następnie nastąpiło:

  • W 2004 r. stan Maine zatwierdził związki partnerskie, które zapewniły pewną ochronę przysługującą małżeństwu;
  • związki partnerskie w Connecticut w 2005 r.;
  • Pozew GLAD, Kerrigan przeciwko Komisarzowi Zdrowia Publicznego, wywalczył w 2008 r. prawo do zawarcia małżeństwa dla par tej samej płci w Connecticut; 
  • związki partnerskie w New Hampshire w 2008 r.;
  • W 2009 roku Vermont zezwolił na zawarcie związku małżeńskiego parom tej samej płci;
  • W 2009 r. w Vermont nie uznawano już związków partnerskich, ale nie przekształcano ich w małżeństwa;
  • małżeństwo w New Hampshire w 2010 r.;
  • W 2010 r. w stanie Connecticut wszystkie związki cywilne przekształcono w małżeństwa;
  • przekształcenie związków cywilnych w New Hampshire w małżeństwa w 2011 r.;
  • związki partnerskie w Rhode Island w 2011 r.; 
  • ślub w Maine w 2012 r.; 
  • ślub w Rhode Island w 2013 r.;
  • związki partnerskie w Rhode Island zakończyły się w 2013 r., ale istniejące związki partnerskie nie zostały przekształcone w małżeństwo.

Na szczeblu federalnym Kongres uchwalił Ustawa o ochronie małżeństwa (DOMA) w 1996 roku, co stanowiło prewencyjny atak na pary jednopłciowe, stwierdzający, że jeśli pary jednopłciowe kiedykolwiek uzyskają zgodę na zawarcie małżeństwa, małżeństwa te nie zostaną uznane przez rząd federalny. 26 czerwca 2013 roku Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych wydał orzeczenie w sprawie Stany Zjednoczone przeciwko Windsor stwierdził, że ustawa DOMA jest niezgodna z konstytucją, a pary jednopłciowe po raz pierwszy mogą ubiegać się o świadczenia federalne.

Na koniec w Obergefell przeciwko Hodgesowi26 czerwca 2015 r. Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych urzeczywistnił równość małżeństw w całym kraju, orzekając, że Konstytucja Stanów Zjednoczonych gwarantuje parom tej samej płci prawo do zawarcia małżeństwa. Mary Bonauto z GLAD reprezentowała powódki podczas rozprawy ustnej. Obergefellwszystkie 50 stanów jest zobowiązanych do wydawania licencji małżeńskich parom tej samej płci; wszystkie stany muszą również respektować małżeństwa par tej samej płci zawarte w innych jurysdykcjach.

Czy pary tej samej płci mogą zawrzeć związek małżeński w Connecticut?

Tak. 10 października 2008 roku Sąd Najwyższy stanu Connecticut orzekł, że pary jednopłciowe mają prawo do pełnej równości małżeńskiej na mocy Konstytucji stanu Connecticut. Decyzja ta była wynikiem pozwu, Kerrigan & Mock przeciwko Departamentowi Zdrowia Publicznego Connecticut, który GLAD złożyło 25 sierpnia 2004 r. w Sądzie Najwyższym w New Haven w imieniu ośmiu par homoseksualnych i lesbijek z Connecticut, którym odmówiono wydania licencji małżeńskich.

Informacje na temat tego, jak wziąć ślub w Connecticut, znajdziesz tutaj: Licencja na zawarcie małżeństwa.

Czy inne stany i rząd federalny uszanują moje małżeństwo?

Tak. Obergefell przeciwko Hodgesowi Decyzja ta gwarantuje, że wszystkie stany i rząd federalny muszą traktować pary jednopłciowe w taki sam sposób, jak pary różnopłciowe. Oznacza to, że wszystkie zabezpieczenia, prawa i obowiązki, które stany i rząd federalny zapewniają parom różnopłciowym, muszą być również zapewnione parom jednopłciowym.

Czy mogę otrzymać świadczenie z Ubezpieczeń Społecznych dla osób pozostających przy życiu, jeśli mój współmałżonek umrze?

Tak, ponieważ, jak wspomniano powyżej, pary jednopłciowe mają prawo do wszystkich świadczeń przysługujących parom różnopłciowym.

Jednakże do czasu Obergefell przeciwko Hodgesowi W wyroku z 26 czerwca 2015 r. wiele par jednopłciowych żyło w stanach, w których niekonstytucyjne przepisy dotyczące małżeństwa uniemożliwiały parom jednopłciowym zawarcie związku małżeńskiego. W związku z tym, po śmierci współmałżonka, nie mogli oni spełnić warunku świadczenia dla osób pozostających przy życiu w związku małżeńskim przez 9 miesięcy.

Aby naprawić tę niesprawiedliwość, Lambda Legal złożyła dwa pozwy, Ely przeciwko Saulowi I Thornton przeciwko Komisarzowi ds. Ubezpieczeń Społecznych i udało mu się uzyskać możliwość ubiegania się o świadczenia dla par tej samej płci w ramach Ubezpieczeń Społecznych dla osób pozostających przy życiu, które nigdy nie zawarły związku małżeńskiego (Ely przeciwko Saulowi) lub w końcu udało im się wyjść za mąż, ale byli małżeństwem krócej niż 9 miesięcy, gdy ich współmałżonek zmarł (Thornton przeciwko Komisarzowi ds. Ubezpieczeń Społecznych). 

Te dwa orzeczenia pozwalają parom jednopłciowym, które zostały wykluczone z małżeństwa z powodu dyskryminujących przepisów stanowych i w konsekwencji nie kwalifikowały się do ubiegania się o świadczenia dla osób pozostających przy życiu w Ubezpieczeniach Społecznych (Social Security). Jednak sukces tego wniosku zależy od przedstawienia wystarczającej dokumentacji, która udowodni Ubezpieczeniom Społecznym, że jedynym powodem, dla którego nie spełnili wymogu 9 miesięcy, były dyskryminujące przepisy stanowe.

Poniższy link zawiera bardziej szczegółowe informacje oraz odpowiedzi na często zadawane pytania dotyczące każdego pozwu, a także listę sposobów dostarczenia dokumentacji niezbędnej do uzyskania prawa do świadczenia dla osoby pozostającej przy życiu: Informacje dla żyjących partnerów tej samej płci i małżonków, którzy wcześniej byli wykluczeni z zasiłków dla osób pozostających przy życiu z powodu niekonstytucyjnych przepisów stanowych dotyczących małżeństwa | Lambda Legal. 

Co się stanie, jeśli będziemy musieli zakończyć nasze małżeństwo?

Po Obergefell przeciwko HodgesowiMałżonkowie tej samej płci na całym świecie mogą rozwiązać swoje małżeństwa na takich samych warunkach jak małżonkowie innej płci. Connecticut stosuje swoje przepisy rozwodowe do par tej samej płci.

Małżonkowie powinni jednak pamiętać, że przy podziale majątku małżeńskiego i przyznaniu alimentów przez sądy stanu Connecticut, jednym z czynników branych pod uwagę przez sędziego jest długość trwania małżeństwa. Sąd Najwyższy stanu Connecticut orzekł, że sędzia nie może brać pod uwagę okresu wspólnego pożycia przedmałżeńskiego. Niestety, w przypadku małżonków, których związek partnerski istniał przed zawarciem małżeństwa, długość małżeństwa może nie odzwierciedlać rzeczywistej długości związku, co prowadzi do nierównego podziału majątku.

Jeśli przechodzisz przez postępowanie rozwodowe w stanie Connecticut i uważasz, że długość Twojego małżeństwa może niesprawiedliwie wpłynąć na podział majątku, skontaktuj się z GLAD Answers.

Czy w stanie Connecticut nadal dozwolone są związki partnerskie?

To już przeszłość. W 2010 roku Connecticut zakończyło proces przejścia od związków partnerskich do pełnej równości małżeńskiej dla par tej samej płci i automatycznie przekształciło wszystkie istniejące związki partnerskie w małżeństwa.

Jeśli zawarłeś związek partnerski (lub zarejestrowany związek partnerski) w innym stanie, Connecticut zapewni Ci te same prawa i korzyści oraz nałoży na Ciebie te same obowiązki, co małżeństwo w Connecticut. Jednakże, z wyjątkiem ubezpieczenia społecznego, rząd federalny nie uzna Twojego związku partnerskiego.

Jakie kroki może podjąć para, aby prawnie zabezpieczyć swój związek w stanie Connecticut?

Istnieją różne dokumenty prawne, które mogą chronić związek pary, niezależnie od tego, czy nie ma ona formalnego związku prawnego, czy jest już w związku małżeńskim.

  1. Umowa lub kontrakt o związku: Para ma możliwość sporządzenia pisemnej umowy o wspólnym pożyciu, określającej ich wzajemne prawa dotyczące majątku, finansów i innych aspektów ich związku. W 1987 roku Sąd Najwyższy stanu Connecticut orzekł, że umowa o wspólnym pożyciu między parą heteroseksualną niebędącą w związku małżeńskim jest umową wyraźną, która może być egzekwowana zgodnie ze zwykłymi zasadami umownymi w przypadku separacji. Istnieją wszelkie powody, by sądzić, że taki sam skutek będzie miał zastosowanie do umowy pary jednopłciowej. Chociaż sąd orzekł, że umowy mogą być ustne lub pisemne, orzeczenie to stanowi istotną zachętę dla par do uregulowania swoich spraw na piśmie przed separacją.
  2. Dokument wyznaczający prawa i obowiązki osoby dorosłej, z którą nie jest prawnie związana: Prawo stanu Connecticut zezwala każdemu dorosłemu na upoważnienie innej osoby dorosłej do podejmowania pewnych decyzji w jego imieniu. Chociaż ochrona zapewniana przez to prawo jest znacznie niższa od tej, która obowiązuje w małżeństwie, może zapewnić pewien spokój parom w wąskim zakresie okoliczności.

Aby przyznać partnerowi (lub komukolwiek innemu) tę władzę decyzyjną, musisz podpisać, opatrzyć datą i potwierdzić dokument powołania w obecności notariusza i dwóch świadków. Dokument ten możesz odwołać w dowolnym momencie, niszcząc go lub sporządzając nowy. Dokument powołania musi być honorowany w następujących okolicznościach:

  • W miejscu pracy: Jeśli zdarzy się nagły wypadek i Ty lub ktoś inny zadzwoni do Twojego partnera w pracy, aby go o tym poinformować, jego pracodawca ma obowiązek powiadomić go o rozmowie telefonicznej.
  • W postępowaniach sądowych i administracyjnych z udziałem ofiar przestępstw: Jeśli padłeś ofiarą zabójstwa, Twój partner/partnerka otrzymuje ochronę zatrudnienia z tytułu nieobecności w pracy, aby móc uczestniczyć w rozprawie sądowej. Twój partner/partnerka ma również prawo do żądania i otrzymania z wyprzedzeniem informacji o warunkach ugody ze sprawcą, do złożenia oświadczenia w sądzie przed wydaniem wyroku skazującego oraz do złożenia oświadczenia na rozprawie w sprawie zwolnienia warunkowego sprawcy. Jeśli Twój partner/partnerka jest całkowicie lub częściowo zależny/a od Twoich dochodów, może ubiegać się o odszkodowanie z Biura ds. Pomocy Ofiarom.
  • W zakresie posiadania samochodu: Jeśli posiadasz samochód, po Twojej śmierci właścicielem zostaje Twój partner.
  • W placówkach opieki zdrowotnej: Jeśli nadejdzie czas podjęcia decyzji o końcu życia, a Twoje życzenia nie zostaną zapisane w testamencie życia, Twój partner będzie jedną z osób, z którymi lekarz skonsultuje się w sprawie odłączenia aparatury podtrzymującej życie. Przed odłączeniem aparatury podtrzymującej życie lekarz musi dołożyć wszelkich starań, aby powiadomić Twojego partnera. Ponadto, Twój partner ma pierwszeństwo przed wszystkimi innymi Twoimi przedstawicielami lub członkami rodziny w zakresie dokonywania darowizn anatomicznych w Twoim imieniu, z wyjątkiem żyjącego małżonka.
  • W szpitalach psychiatrycznych: Twój partner znajduje się na liście osób, które mogą wyrazić zgodę na przeprowadzenie u Ciebie zabiegów medycznych lub chirurgicznych, jeśli zostałeś przyjęty do szpitala wbrew swojej woli i nie jesteś w stanie sam wyrazić zgody
  • W domach opieki: Ustawa uprawnia również Twojego partnera do (1) otrzymania wcześniejszego powiadomienia o przymusowym przeniesieniu do pokoju innego niż pokój nagły, w tym o przeniesieniu pacjentów Medicaid do pokoi nieprywatnych; (2) uczestniczenia we wszelkich konsultacjach przed jakimkolwiek kwestionowanym przeniesieniem; (3) odbywania z Tobą prywatnych wizyt; oraz (4) organizowania i uczestniczenia w wydarzeniach towarzyskich lub działaniach społecznościowych dla pacjentów. 

Inne dokumenty, omówione poniżej, pozwalają Twojemu partnerowi na dzielenie się decyzjami finansowymi, medycznymi i dotyczącymi końca życia. Prawa i obowiązki przyznane Twojemu partnerowi na mocy dokumentu desygnacyjnego, o którym mowa powyżej, pokrywają się z niektórymi z tych określonych w dokumentach omówionych poniżej. Nie jest jasne, jak prawo będzie rozwiązywać te potencjalne konflikty, dlatego wszelkie preferencje dotyczące tego, kto powinien wypełniać określone obowiązki, powinny być wyraźnie zaznaczone we wszystkich stosownych dokumentach.

  1. Pełnomocnictwo: Para może udzielić sobie nawzajem trwałego pełnomocnictwa, pozwalającego jednemu z partnerów na podejmowanie decyzji finansowych w imieniu drugiego partnera w przypadku jego niezdolności do czynności prawnych lub niepełnosprawności.

Prawo przewiduje „skrócony formularz”, który pozwala zaznaczyć rodzaje transakcji, które chcesz, aby Twój partner (Twój „pełnomocnik”) wykonywał. Należą do nich: (a) sprawy dotyczące nieruchomości; (b) transakcje dotyczące ruchomości i towarów; (c) transakcje dotyczące obligacji, akcji i towarów; (d) transakcje bankowe; (e) transakcje operacyjne; (f) transakcje ubezpieczeniowe; (g) transakcje dotyczące majątku; (h) roszczenia i spory sądowe; (i) relacje i sprawy osobiste; (j) świadczenia z tytułu służby wojskowej; (k) dokumentacja, raporty i oświadczenia; oraz (l) wszystkie inne sprawy wskazane przez Ciebie, z wyjątkiem decyzji dotyczących opieki zdrowotnej. Można je delegować „przedstawicielowi ds. opieki zdrowotnej” – proces opisany poniżej.

Pełnomocnictwo może wejść w życie natychmiast lub w przypadku Twojej niezdolności do czynności prawnych i może mieć krótki termin wygaśnięcia, długi termin wygaśnięcia lub w ogóle nie mieć terminu wygaśnięcia. Powinno być poświadczone przez dwie niezależne osoby i poświadczone notarialnie. Notariusz może również być świadkiem. Formularz pełnomocnictwa musi pozostać w posiadaniu Twojego partnera.

  1. Przedstawiciel opieki zdrowotnej: Para może również wyznaczyć siebie nawzajem na przedstawicieli opieki zdrowotnej, co pozwoli im podejmować decyzje medyczne w imieniu drugiej osoby w nagłych wypadkach. W tym samym dokumencie można określić swoje preferencje dotyczące odłączenia aparatury podtrzymującej życie, rodzajów opieki medycznej, darów anatomicznych lub wszelkich innych ograniczeń uprawnień przedstawiciela opieki zdrowotnej. Dokument musi zostać podpisany i poświadczony przez dwie osoby dorosłe, a jego odwołanie musi nastąpić w ten sam sposób. Jeśli nie masz przedstawiciela opieki zdrowotnej, lekarze zwrócą się do najbliższej rodziny lub dowolnej osoby dorosłej wymienionej w dokumencie upoważniającym (omówionym powyżej), aby podejmowała decyzje medyczne w Twoim imieniu.
  1. Ustanowienie kuratora: Możesz również ustanowić swojego partnera kuratorem. Kurator zarządza Twoimi finansami i/lub sprawami codziennymi, gdy nie będziesz już w stanie samodzielnie nimi zarządzać, z powodu podeszłego wieku lub niepełnosprawności fizycznej lub psychicznej. Należy pamiętać, że wszystkie nominacje kuratora podlegają kontroli sądu spadkowego w momencie uznania Cię za niezdolnego do czynności prawnych.
  1. Będzie: Bez testamentu majątek zmarłej osoby niezamężnej przechodzi na: (1) jej dzieci; (2) jej rodzinę lub (3) jeśli nie można ustalić najbliższej rodziny, na rzecz państwa. Jeśli chcesz zapewnić byt innym osobom, na przykład partnerowi, testament jest niezbędny. Nawet jeśli posiadasz niewiele majątku, możesz wskazać w testamencie osobę, która będzie zarządzać Twoim majątkiem.

Dodatkowo, jeśli masz dzieci, możesz wskazać w testamencie ich przyszłego opiekuna i „powiernika ds. zarządzania majątkiem”. Nominacja ta zostanie oceniona przez Sąd Spadkowy.

  1. Dokumenty dotyczące planowania pogrzebu: Po śmierci ciało osoby zostaje przekazane małżonkowi lub najbliższej rodzinie. Może to oznaczać, że partner danej osoby nie ma prawa zabrać ciała, sporządzić nekrologu ani zaplanować miejsca wiecznego spoczynku. Aby uniknąć tego problemu, można sporządzić dokument (poświadczony notarialnie i przez świadka), który wskaże osobę, która ma sprawować opiekę i kontrolę nad szczątkami. Niektórzy dołączają te instrukcje do testamentu, ale ponieważ testament może nie zostać odnaleziony przez wiele dni po śmierci, lepiej przekazać je bezpośrednio osobie, której powierza się sprawy, a także rodzinie.

Czy potrzebuję prawnika, aby uzyskać te dokumenty?

GLAD zaleca współpracę z prawnikiem przy przygotowywaniu tych dokumentów.

Chociaż dostępne są formularze, mogą one nie być dostosowane do Twoich indywidualnych potrzeb i życzeń. Co więcej, prawnik może lepiej pomóc w realizacji Twoich celów, na przykład poprzez sporządzenie testamentu w sposób, który z większym prawdopodobieństwem zniechęci niezadowolonych członków rodziny do jego kwestionowania, lub poprzez wyznaczenie pełnomocnika ds. opieki zdrowotnej z bardzo szczegółowymi instrukcjami. Ponadto prawnik może pomóc w rozwiązaniu wątpliwości prawnych wynikających z nakładania się tych dokumentów. GLAD Answers może polecić prawników zrzeszonych w Serwisie Poleceń Prawnych GLAD.

Jaki jest status prawny związku lub umowy/kontraktu partnerskiego w przypadku rozstania się pary, która nie jest w związku małżeńskim?

W przypadku separacji, jeśli para zawarła umowę/kontrakt o związku lub partnerstwie, jej postanowienia zostaną zastosowane, a majątek pary zostanie podzielony zgodnie z umową. Bez umowy pary niebędące w związku małżeńskim mogą być zmuszone do toczenia kosztownych i długotrwałych sporów sądowych o kwestie majątkowe i finansowe.

UWAGA: Jeśli zmieniłeś zdanie co do tego, kto powinien być Twoim „pełnomocnikiem”, przedstawicielem opieki zdrowotnej, beneficjentem lub wykonawcą testamentu, organizatorem pogrzebu, kuratorem lub osobą wyznaczoną na podstawie dokumentu wyznaczającego, wówczas te dokumenty powinny zostać odwołane — z powiadomieniem wszystkich osób, którym przekazano kopie tych dokumentów — i należy przygotować nowe dokumenty, które odzwierciedlają Twoje obecne życzenia.

Czym jest związek partnerski?

Chociaż termin ten jest używany w wielu kontekstach, „partnerstwo domowe” najczęściej oznacza status, który uznaje parę niebędącą w związku małżeńskim i ich dzieci za rodzinę w określonych, ograniczonych celach, najczęściej w ramach świadczeń pracowniczych. Niektóre stany, miasta i miasteczka uchwaliły również przepisy dotyczące partnerów domowych. W innych kontekstach „partner domowy” jest również skrótem od rodziny, zastępując „kochanka”, „przyjaciela” i „współlokatora”. Niektórzy nazywają umowy o wspólnym pożyciu „umowami o partnerstwie domowym”.

Czy stan Connecticut zapewnia pracownikom państwowym świadczenia dla osób pozostających w związkach partnerskich tej samej płci?

Już nie. Chociaż Connecticut przez kilka lat oferował świadczenia z tytułu związków partnerskich dla pracowników stanowych, istniało porozumienie, że gdy małżeństwo stanie się dostępne dla par tej samej płci, świadczenia będą przysługiwać wyłącznie małżonkom w związkach małżeńskich lub cywilnych. Od listopada 2009 roku świadczenia z tytułu związków partnerskich zostały wycofane.

Jakie rodzaje świadczeń dla partnerów domowych mogą oferować prywatni pracodawcy?

Prywatni pracodawcy mogą zapewnić partnerom krajowym wiele korzyści, takich jak ubezpieczenie zdrowotne, urlop na pokrycie kosztów leczenia lub urlop żałobny dla członków rodziny, równe świadczenia emerytalne, zwrot kosztów przeprowadzki lub dostęp do obiektów firmowych

Nawet jeśli pracodawcy zapewniają te świadczenia, przepisy federalne i stanowe wymagają innego traktowania podatkowego świadczeń dla partnerów w związkach partnerskich niż dla małżonków. Na przykład, pracownik musi zapłacić federalny i stanowy podatek dochodowy od wartości świadczeń z ubezpieczenia zdrowotnego partnera (chyba że partner jest osobą zależną od podatku), ale małżonek nie. Partnerzy nie kwalifikują się jako małżonkowie w ramach federalnie kontrolowanych elastycznych kont wydatków, chyba że partner również jest osobą zależną od podatku.

Jeśli chodzi o emerytury, zgodnie z federalną ustawą o ochronie emerytur z 2006 roku, pracodawcy mogą modyfikować swoje plany 401(k), tak aby beneficjenci niebędący małżonkami mogli zachować aktywa jako aktywa emerytalne. W przypadku modyfikacji planu beneficjenci mogą „przenieść” środki z planu 401(k) na indywidualne konto emerytalne (IRA) w zależności od śmierci pracownika, podczas gdy poprzednie prawo wymagało od beneficjenta jednorazowego pobrania i zapłaty podatku dochodowego od środków z planu 401(k).

Jednak w prawie federalnym nadal istnieją inne dyskryminujące aspekty dotyczące emerytur. Partner nie ma prawa podpisać się pod umową, jeśli zdecyduje się wskazać inną osobę jako beneficjenta emerytury, chociaż Małżonek miałby takie prawo. Ponadto partner życiowy nie ma prawa porównywalnego z prawem małżonka do podpisywania się pod wskazaniem przez partnera innej osoby do świadczeń dla osób pozostających przy życiu.

Jakich standardów powinny przestrzegać pary jednopłciowe z dziećmi, które się rozstają?

Pary jednopłciowe z dziećmi, które się rozstają, powinny:

  1. Wspieraj prawa rodziców LGBTQ+;
  2. Szanuj istniejące relacje, bez względu na prawne etykiety;
  3. Szanuj istniejące relacje rodzicielskie dzieci po rozstaniu;
  4. Utrzymać ciągłość opieki nad dziećmi;
  5. Dążyć do rozwiązania dobrowolnego;
  6. Pamiętaj, że rozstanie jest trudne;
  7. Zbadaj zarzuty dotyczące nadużyć;
  8. Nie dopuścić, aby brak umów lub stosunków prawnych wpływał na wyniki;
  9. Traktuj postępowanie sądowe jako ostateczność; i
  10. Odrzuć uciekanie się do homofobicznych/transfobicznych praw i nastrojów w celu osiągnięcia pożądanego rezultatu.

Aby uzyskać bardziej szczegółowe informacje na temat tych standardów, zapoznaj się z publikacją Protecting Families: Standards for LGBTQ+ Families dostępną pod adresem: Ochrona rodzin: standardy dla rodzin LGBTQ+ | GLAD. 

W jaki sposób sąd zazwyczaj podejmuje decyzje w sprawie opieki nad dzieckiem?

W przypadku rozwodu małżonków strony są zachęcane do zawarcia własnego porozumienia w sprawie opieki nad dzieckiem i odwiedzin. Jeśli nie uda im się osiągnąć porozumienia, sędzia Sądu Najwyższego orzeka o opiece nad dzieckiem i odwiedzinach, kierując się dobrem dziecka. Sąd bierze pod uwagę wszystkie istotne czynniki, biorąc pod uwagę wzrost, rozwój, dobrostan dziecka oraz ciągłość i stabilność jego otoczenia.98

We wszystkich sprawach spornych sędzia wyznaczy urzędnika ds. stosunków rodzinnych, który przeprowadzi dochodzenie i pomoże sędziemu w podjęciu decyzji. Dochodzenie może dotyczyć kwestii „pochodzenia i otoczenia dziecka, jego wieku, nawyków i historii, zbadania warunków domowych, nawyków i charakteru jego rodziców lub opiekunów oraz oceny jego stanu psychicznego lub fizycznego”.

Czy istnieją różne rodzaje opieki?

Tak, cztery rodzaje:

  1. „Wyłączna opieka prawna” oznacza, że tylko jedno z rodziców ma prawo podejmować najważniejsze decyzje dotyczące życia dziecka, w tym dotyczące kwestii edukacji, opieki medycznej oraz rozwoju emocjonalnego, moralnego i religijnego.
  2. „Wspólna opieka prawna” oznacza, że oboje rodzice są zaangażowani w podejmowanie tych decyzji.
  3. „Wyłączna opieka fizyczna” oznacza, że dziecko mieszka i znajduje się pod opieką tylko jednego rodzica, z zastrzeżeniem prawa do odwiedzin z drugim rodzicem, chyba że sąd uzna, że odwiedziny nie leżą w najlepszym interesie dziecka.
  4. „Wspólna opieka fizyczna” oznacza, że dziecko mieszka z obojgiem rodziców w sposób zapewniający mu częsty kontakt z obojgiem.

Sąd może również przyznać opiekę nad dzieckiem osobie trzeciej, jeżeli uzna, że leży to w najlepszym interesie dziecka.

Jeśli mam dziecko z byłego związku heteroseksualnego, a teraz jestem w związku z partnerem tej samej płci, czy mój były partner może wykorzystać moją orientację seksualną przeciwko mnie w postępowaniu o opiekę nad dzieckiem?

Jak wspomniano powyżej, sądy w stanie Connecticut opierają ustalenia dotyczące opieki nad dzieckiem na dobru dziecka. Zasadniczo orientacja seksualna lub stan cywilny rodzica nie powinny mieć wpływu na dobro dziecka.

Niemniej jednak, Twój były partner może próbować argumentować, że Twoja orientacja seksualna jest szkodliwa dla Twojego dziecka. Można podać wiele powodów, na przykład, że orientacja seksualna rodzica LGBTQ+ powoduje, że inni ludzie dokuczają lub wykluczają dziecko, że rodzic jest złym wzorem do naśladowania, 

lub że nowy partner rodzica nie jest dobry dla dziecka. W przeważającej większości przypadków, w tych sprawach można rozstrzygnąć sprawę w sposób satysfakcjonujący sędziego, który nie będzie karał ani rodzica homoseksualnego, ani dziecka. Skontaktuj się z GLAD, aby uzyskać więcej informacji na temat postępowania w takiej sytuacji.

Czy można uznać, że dziecku dzieje się krzywda, jeśli jest prześladowane z powodu tego, że jego rodzice są gejami lub lesbijkami?

Nie powinno tak być. Jednym z dodatkowych obowiązków rodzica geja lub lesbijki jest pomoc dzieciom w radzeniu sobie z taką możliwością lub rzeczywistością. Oczywiście, dzieci można dręczyć z powodu wszystkiego – od rozmiaru uszu, przez akcent rodziców, po brak wyczucia stylu – dlatego wszyscy rodzice powinni pomóc swoim dzieciom wypracować mechanizmy i strategie radzenia sobie w przypadku molestowania rówieśniczego.

Z prawnego punktu widzenia szczególnie pouczająca jest sprawa Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych, Palmore przeciwko Sidoti, w którym Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych uchylił decyzję sądu na Florydzie o zmianie opieki nad dzieckiem z matki na ojca. Powodem zmiany opieki był związek białej matki z czarnoskórym mężczyzną, którego później poślubiła. Sąd Najwyższy uznał istnienie uprzedzeń i dyskryminacji oraz fakt, że dziecko może być obiektem drwin, ale odmówił uwzględnienia tych uprzedzeń lub nadania im mocy prawnej poprzez zmianę dotychczasowego ustalenia dotyczącego opieki. W oświadczeniu o zasadzie konstytucyjnej mającej zastosowanie do wszystkich, Sąd jednogłośnie stwierdził: „Konstytucja nie może kontrolować uprzedzeń, ale nie może ich też tolerować. Prywatne uprzedzenia mogą być poza zasięgiem prawa, ale prawo nie może, bezpośrednio ani pośrednio, nadać im mocy prawnej”.

Czy ma znaczenie, że mój były mąż wiedział lub podejrzewał, że jestem osobą LGBTQ+, zanim się rozstaliśmy?

Może to mieć znaczenie w kontekście przyszłych zmian orzeczeń sądowych dotyczących opieki. Osoby mogą ubiegać się o zmianę orzeczeń sądowych dotyczących opieki, gdy nastąpiła zmiana okoliczności, która narusza dobro dziecka. Jeśli małżonek nie wiedział o Twojej orientacji seksualnej lub tożsamości płciowej w trakcie postępowania sądowego, ale dowiedział się o tym później, może argumentować, że jest to zmiana okoliczności i że kwestie dotyczące opieki powinny zostać ponownie rozpatrzone.

Oczywiście, gdyby jeden z małżonków lub były partner heteroseksualny wiedział o homoseksualnej orientacji seksualnej drugiego w momencie postępowania sądowego ustalającego opiekę, wniosek o zmianę orzeczenia na tej podstawie byłby bezcelowy.

Czy sąd może zabronić moim dzieciom odwiedzin pod nieobecność mojego partnera?

Ograniczenia odwiedzin są z natury podejrzane. Lawrence przeciwko TeksasowiSąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych zrobił coś więcej niż tylko dekryminalizację aktów seksualnych. Uznał prawo osób homoseksualnych do tworzenia i podtrzymywania pełnych miłości relacji osobistych oraz prowadzenia życia prywatnego bez ograniczeń rządowych i potępienia prawnego. Ponieważ osoby homoseksualne mogą podejmować „osobiste decyzje dotyczące… relacji rodzinnych [i] wychowania dzieci”, ograniczenia dotyczące opieki i odwiedzin muszą być odpowiednio traktowane. Same różnice w wartościach moralnych między sądem a rodzicem, domniemania dotyczące zachowania rodzica homoseksualnego czy „społeczne potępienie” ich związku nie powinny już być dopuszczalnymi czynnikami, o ile kiedykolwiek były.

Sądy mają prawo to zrobić, ale nie powinny tego robić, chyba że wyraźnie leży to w najlepszym interesie dziecka. Sądy w Connecticut odrzuciły pogląd, że jakikolwiek konkretny styl życia sam w sobie może zaszkodzić dziecku, dlatego będą nalegać na przedstawienie konkretnych dowodów.

Zasoby

Historia małżeństw osób tej samej płci w Stanach Zjednoczonych: Historia małżeństw osób tej samej płci w Stanach Zjednoczonych – Wikipedia. 

Prawo stanu Connecticut dotyczące planowania majątkowego: Prawo Connecticut dotyczące planowania majątkowego. 

Opcje rozwodu w Connecticut: Opcje rozwodu w Connecticut.

Poradnik „zrób to sam”: Poradnik „Zrób to sam” dotyczący rozwodu (JDP-FM-179). 

Rozwód w Connecticut: Rozwód w Connecticut – Wydział Sądowy CT. 

Składanie pozwu o rozwód z dziećmi: Wniesienie pozwu o rozwód z dziećmi – Wydział Sądowy Connecticut. 

Wniesienie pozwu o rozwód bez dzieci: Wniesienie pozwu o rozwód bez dzieci – Wydział Sądowy Connecticut. 

Prawo stanu Connecticut dotyczące opieki nad dziećmi i odwiedzin: Prawo stanu Connecticut dotyczące opieki nad dziećmi i odwiedzin 

Sprawy i orędownictwo

Aby zapoznać się ze sprawami rodzinnymi lub działaniami rzeczniczymi, w które GLAD bezpośrednio zaangażowało się w Connecticut, przejdź do: Sprawy i orędownictwo – GLAD a w sekcji „Według problemu” kliknij „Rodzina”, a w sekcji „Według lokalizacji” kliknij „Connecticut”.

Wiadomości i komunikaty prasowe

Aby zobaczyć aktualności i komunikaty prasowe dotyczące Family in Connecticut, przejdź do: Aktualności i komunikaty prasowe – GLAD a w sekcji „Według problemu” kliknij „Rodzina”, a w sekcji „Według lokalizacji” kliknij „Connecticut”.